Суседскі кот (можа котка), дзікаваты, вельмі асцярожны, прыйшоў на пах рыбы, якую мама чысціла на надворку.
Гляджу я нашыя веснічкі і не разумею, навошта яны ))) толькі што карова ці свіння не зойдзе, дык не ходзяць па вёсцы ўжо ні каровы ні свінні. А помню аднойчы суседская свіння такая здаровая ну проста вялізарная, легла і прываліла веснічкі, бо як раз у тым месцы густы цянёк быў. Паўгадзіны ўжо ляжыць, а мне да цётцы на ровары ехаць трэба. Думала пералезці цераз плот і пешшу пайсці, а як вяртацца тады з торбамі... Я паспрабавала спачатку яе расштурхаць веснікамі, потым венікам біла, а ёй хоць бы хны, ляжыць відаць падабаецца. Выліла на яе цёплай вады з начоўкі - ёй нічога. Ну тады я выцягнула вады ўжо са студні. Выліла. Свіння здрыганулася, рохкнула незадаволена, марудна паднялася і пайшла, ну і я паехала... Вось такая гісторыя пра нясмелыя спробы прагнаць паважаную жавёлу.
З першым фотаздымкам прыму ўдзел у фотазаданні "В мире животных" ад Кафэ Скрапо-Мама.