21 February 2022

Міжнародны дзень роднай мовы.

21 лютага ў 1952 годзе паліцыя адкрыла агонь па бяззбройнай мірнай дэманстрацыі, якая змагалася за прызнанне бенгальскай мовы ў якасці афіцыяльнай мовы Пакістана. Загінула пяць студэнтаў...

Паводле ацэнак ЮНЕСКА палова з 6 тысяч моў свету знаходзіцца пад пагрозай знікненняМова прызнаецца зніклай, калі на ёй гавораць менш за 100 000 чалавек...

12 August 2021

Чытаю і малюю

    Чытаю я заўсёды. У дзяцінстве мне нават забаранялі чытаць і выганялі пагуляць на вуліцу, а яшчэ замест таго, каб дзесьці тусавацца, мы сяброўкамі збіраліся ў кагосьці дома і вязалі, як пенсіянеркі нейкія 😂. 
    Зараз у інстаграме папулярная анкета кнігалюба, хачу пакінуць яе і тут, а заадно паказаць свае закладкі для кніг. Цяпер  кожнай папяровай кнізе, якую чытаю, малюю закладку.
1. Кнігі якіх пісьменнікаў я бяру, не чытаючы водгукаў?
У. Караткевіч, В. Быкаў, Ф. Бакман, Э.М. Рэмарк, Х. Муракамі, А. Крысці, І. Бунін, Б. Акунін, Т. Драйзер, Ф. Дастаеўскі, Дж. Осцін, Дж. Стэнбек, Шэкспір і яшчэ шмат іншых. 
 
2. Якая кніга была прачытана на адным дыханні?
«Замак Броўдзі» Кроніна, «Хрыстос прызямліўся ў Гародні» Караткевіча, «Аэрапорт» Хэйлі, «Лесвіца ў неба» Бойла.
3Якую кнігу я перачытвала больш за 1 раз?
«Сто гадоў адзіноты» Маркеса, «Паляванне на авечак» Муракамі, «Містэрыі» К. Гамсун. Часта чытаю кнігі яшчэ раз, хоць часу на гэта вельмі шкада. Бывае зусім забываю пра што кніга, вось і прыходзіцца чытаць ізноў, а бывае хачу ўспомніць эмоцыі.
4Ад якой кнігі літаральна калаціла?
Мяне трасе ад усіх кніг Паўла Каэльё і ад іншага падобнага ))) Так не падабаецца, што прачытала амаль усё ))), бо намагалася зразумець, чаму ён такі папулярны. Можа толькі "Алхімік" яшчэ так-сяк зайшоў, але так і не зразумела чаму звычайную прытчу трэба было размусоліць на цэлую кнігу, але і кнігай гэта цяжка назваць, так некалькі старонак на пару гадзін.

5Ад якой кнігі хацелася смяяцца ў "голас"?
Даўлатаў застаўляе смяяццанават тады, калі свет ужо зруйнаваны.
6Якую кнігу кінула чытаць?
Заўсёды дачытваю кнігі, нават лухту накшталт «50 адценняў шэрага». Туга заходзіў «Марсіянін», паглядзела фільм, і кніга потым проста заляцела. Калі зразумела, што не здужаю «Супрацьстаянне» С. Кінга, спампавала аўдыёкнігу.  "Сагу аб Фарсайтах" таксама слухала, падабалася, але ж надта вялікая ))).
7Які ты кніжны персанаж?
Прайшла тэст на персанажа ад ЭКМА, атрымалася Элізабэт Бэнет. Падабаецца гэтая гераіня, але заўсёды лічыла, што Уэнздзі з сямейкі Адамс ну проста з мяне малявалі. Я не адчуваю моцных пяшчотных пачуццяў і прыхільнасцяў.  Школьную карычневую сукенку с чорным фартухом я проста абажала і яшчэ доўга насіла, нават калі школьную форму адмянілі. А чорны гумар - гэта лепшы гумар ))) 
8. Кнігам, якога жанру аддаеш перавагу?
Люблю усё, што добра напісана: раманы, фантастыку, дэтэктывы, нон-фікшн, антыўтопіі. Толькі не чытаю жахі і не гляджу стужкі ў стыле хорар.

9. Лепшая кніжная экранізацыя на твой погляд?
Вельмі люблю параўноўваць кнігі і кінастужкі, знятыя па гэтых кнігах. Бывае, што не гляджу фільм, пакуль не прачытаю кнігу. Мой спіс выдатных экранізацый вялікі. Канечне ў гэтым спісе "Пралятаючы над гняздом зязюлі", "Байцоўскі клуб", "Унесеныя ветрам", "Дзяўчына з татуіроўкай дракона", "Марсіянін", "Аўтастопам па галактыцы" "Сталкер", "Сабачае сэрца" і іншыя.
10. Якога персанажа хацелася б выратаваць?
А маль у кожнай кнізе абавязкова ёсць персанаж, які гіне і якога мне вельмі шкада. Каб не было спойлераў, назаву толькі аднаго, і хай гэта будзе Марцін Ідэн.

22 March 2021

Гэта была горшая зіма

Калісьці напісала паведамленне Гэта мая лепшая зіма, сёння хачу расказаць пра горшую зіму майго жыцця, ёю стала канечне гэтая зіма і яна ўсё ніяк не скончыцца. Зіму зусім не хвалюе, што на календары 22 сакавіка, яна ужо проста ўсім абрыдла, але усё роўна адмаўляецца сыходзіць (нічога не нагадвае?). Здаецца ніколі не скончыцца гэты жудасны холад, гэты бясконцы страх і безнадзейнасць. Успомнілася фраза са стужкі "Дзень сурка": 

А для кагосьці гэтая зіма насамрэч доўжылася да канца жыцця... Усяго адзін дзень не дажыў мой тата да вясны, якую так чакаў, але так і не дачакаўся... Жывіце і атрымлівайце асалоду ад усяго, нават ад любой дробязі, бо жыццё мае непрыемную ўласцівасць сканчацца, і часам вельмі раптоўна і імгненна... 

28 January 2021

Другі плед

    Апошнюю рэч звязала восенню 2018 года, гэта быў Плед "Пяшчотная калючка". Не магу паверыць, што так даўно не трымала кручок у руках. У такім хуткім тэмпе жыцця, вязанне стала раскошай. Падлічыла, што звязаць новы плед змагу толькі ў навагоднія святы, а потым у мяне замовы, дабрачынны аўкцыён і іншыя планы, таму нават у навагодюю ноч я вязала )))
    Прадбачу пытанне, а што не так са старым пледам? Чаму раптам спатрэбіўся другі? Усё з ім было добра, але ён быў квадратны, а значыць нязручны ))). Цяпер іншая справа, мне падабаецца і памер, і колер, і яго ўзор. Вось толькі ў параўнанні з гэтым, ружовы плед здаецца быў мяккі і пяшчотны нібыта пузіка ў коціка. Спадзяюся, што пакуль новы і  з цягам часу памякчэе яшчэ.
     Дадала схему, па якой вязала, можа каму спатрэбіцца, шукаць не трэба будзе.

30 November 2020

Падушачка "Аленяня"

Лічу, што ўвесь гэты навагодні дэкор - пустое марнаванне грошаў, часу, а галоўнае месца (усё гэтае дабро патрэбна дзесьці захоўваць цэлы год). Розум кажа: "Не! Ну зразумей, што фактычна гэта проста смецце, пластык, якога і так вельмі шмат навокал". 😢
Але як жа гэта прыгожа!!! Як жа мне падабаецца ствараць навагоднія рэчы, рабіць падаруначкі і пакуначкі, маляваць паштоўкі 😍. Канечне па магчымасці імкнуся ствараць экалагічныя рэчы і больш не купляць новых упрыгожванняў. Нават хацела прадаць елку і ўсе цацкі, але пакуль пакінула як фота рэквізіт.
Памятаеце падушачку "Гномы"? Падушка была створана ў 2018 годзе для дабрачыннага аўкцыёна на карысць Грышы Даўгіх. Зараз ізноў пачаўся зімовы дабрачынны аўкцыён, ізноў для Грышы і ў мяне ізноў навагодняя падушка 😃.

25 November 2020

Восень 2020.

Засталося ўсяго некалькі дзён восені, запомню яё назаўсёды.

Восеньскі водар адметны, прыемны,

Здаецца звычайным і трошкі таемным.

Гэта водар ужо адышоўшага лета,

Утульна ахутвае ён быццам бы пледам.


Пахне восень дажджом і лісцем апалым,

Гарачай гарбатай і кніжкай цікавай,

Смачнай аладкай з бабулінай печы,

Сумным настоем, ад якога ня збегчы.

 

Восень пахне камусьці грушай духмянай,

Раніцай ціхай і кубачкам кавы,

Можа яблыкам спелым і грыбамі ў лесе,

Альбо парасонам пакінутым дзесьці.

 

Можа ветрам халодным, што сціхае пад вечар,

Яшчэ чымсьці цёплым, як з сябрам сустрэча.

Для кожнага пах гэты – свой, асаблівы,

Бо восеньскі водар – гэта пах успамінаў.

Наскрапіла ўсялякага

05 June 2020

Мае дасягненні

Працягваю вучыцца акварэльнаму скетчынгу. Падабаецца! Прагрэс ёсць і ён відавочны. Змяніла настаўніцу і памятаю, якімі складанымі здаваліся яе ўрокі спачатку. Яшчэ хачу навучыцца прыгожа пісать розныя надпісы (летэрынг). 
А яшчэ я навучылася збіраць кубік Рубіка, зараз вучуся рабіць гэта хутка. Марыла яшчэ з дзяцінства, мэту паставіла ў 2017 годзе, а навучылася неспяшаючыся за тыдзень ))) На чарзе навучыцца плаваць, а не сяк-так трымацца на вадзе. 

27 May 2020

Фетравая градка

Зноў развіццёвая цацка з фетру ў цэнтр паліятыўнай дапамогі дзецям, што ў Бараўлянах. Відаць, галодны вусень вельмі спадабаўся, бо слёзна прасілі пашыць яшчэ зайчыкаў і маркоўную градку.
Усе выкрайкі, шаблоны малявала сама. Беленькі зайчык атрымаўся з першага разу, морквачкі - з другога, а вось, калі шыла шэрага зайчыка, то спачатку не спадабалася форма галавы, потым перарабляла тварык і вушы, а ў выніку прыйшлося прыдумваць, чым жа узмацніць шыю. Звязала шалікі абодвум, аднаму, каб галава не боўталася, а другому для прыгажосці )))
З дапамогай зайчыкаў і іх градкі можна вывучаць "большы-меншы", лік, колеры, назвы і  асаблівасці агародніны.
Звязала кошычак для збору ўраджаю. Вязала кручком, схема з галавы, стабілізавала крухмалам. Цяпер гэта самая любімая рэч, нават аддаваць было шкада )))

26 May 2020

Вельмі галодны вусень.

Пашыла развіццёвую гульню ў цэнтр паліятыўнай дапамогі дзецям, які знаходзіцца ў Бараўлянах, што пад Мінскам.
Гульня пашыта з фетру па матывах знакамітай дзіцячай кнігі Эрыка Карла "Вельмі галодны вусень".


У беларускім перакладзе кніга выйшла ў 2019 годзе, праз 50 год пасля першага выдання арыгіналу.